Svakodnevni pritisak modernog života je glavni uzrok lošeg zdravstvenog stanja današnjeg čovjeka.
Za rješenje koje ne uključuje uzimanje ljekove možemo se okrenuti idejama razvijenim hiljadama godina ranije u Aziji.
Oko 600 pne. Taoizam se pojavio u Kini nudeći prijedloge o tome kako se može živjeti dugo i zdravo prateći jednostavne koncepte.
Najviši koncept pod nazivom "Wei-wu-wei" - činiti dovoljno sa najmanjim mogućim naporom- ili riječima Lao Zi-a:
" Budi miran kao planina i pokretan kao velika rijeka"
Tokom vjekova, ove misli Taoizma razvile su se u ono što je poznato kao Tradicionalna Kineska Medicina.
Kako je Budizam prolazio kroz Kinu I usvajao ove ideje Taoizma , tako obogacen Budizam našao je svoj put do Japana,
te apsorbovao ideje iz Shinto-a, samo po sebi to je proslava života prije nego religija. Oko 1920. godine,
čovjek po imenu Mikao Usui je počeo eksperimentisati sa ovim idejama. On je došao do jednostavnog sistema koji
bi mogao poboljšati kvalitet svačijeg života. Kao u Taoizmu,sistem ima skup pojmova koji čine osnovu sistema ,
koristi kretanje i zvuk koji se vezuju za sustinu naseg bića. Pokreti podsjećaju na pokrete Taijiquan-a (Tai Chi).
Krecemo na put u nepoznato i možda ćemo naći istinskog sebe na tom putu, ako putujemo otvorenog uma i srca.
Usui je jednostavno nazvao svoja učenja "Moj Sistem". Neki od njegovih učenika su počeli da koriste termin Usui-Do
ili preciznije Usui-no-Michi. Zadržali smo ovu terminologiju kao način identifikacije. Ova duhovna umjetnost, kao
što je borilačka vještina džudo, predstavljena je u formalnom dojo-u. Glavna razlika izmedu duhovnih i borilačkih
sistema je da su borilačke vještine izvedene iz drevnog umjeća borbe,a većina duhovnih umjetnosti su izvedene iz
prakse Zen Budizma. Usui-Do je razvijen od strane svog osnivača, Mikao Usui-a, kao način za postizanje jedinstva
sa sobom kroz sklad i ravnotežu.
Medu mnogim Japanskim tradicionalnim borilačkim vještinama, kao što su džudo i karate postoje I mnogi druge, više duhovne,
umjetnosti koje su razvijene u Japanu. To uključuje Usui-Do, kao i ikebane (cvijetno uredenje), shodo (kaligrafija),
a daleko najpoznatiji Chado (Put Čaja, ponekad poznata kao Čajna Ceremonija). Svaka od ovih Japanskih umjetnosti
se praktikuje oslobodjenog uma na jedan,uvijek, precizan način koji odaje počast Ljudskoj povezanosti sa prirodom.
Sistem je ostao aktivan nakon smrti osnivača 1926. Neki od starijih učenika Usui-a, uključujući učitelja po imenu
Toshihiro Eguchi i penzionisanog pomorskog kapetana Chuujirou Hayashi-a, nastavili su da predstavljaju sistem u
svom izvornom obliku. Učenja su ostala skrivena u ruralnom Japanu sve do 1971. godine kada Yuji Onuki, učenik
Toshihiro Eguchi-a, odlučio putovati svijetom sa zadatkom da podučava ono što je naučio I prenese znanje. U
Decembru 1971 smo imali čast učiti od Onuki-san. U 1995. godini imali smo priliku da proširimo naše razumijevanje
Usui-Do u ruralnim Japanu, kada smo slučajno upoznali Tatsumi-sensei-a, koji je učio od Chuujirou Hayashi–a od 1927.
do 1931. Tada smo dosli u kontakt sa Budističkim časnom sestram koja je učila sistem direktno od Usui-a, i pružila nam je vrijedan uvid u
aktivnosti I koje su se dogadjale iz dana-u-dan u Usui-jevom dojo-u.
